Jaka jest psychoterapia egzystencjalna?

Większość z nas, jeśli nie wszyscy, chcemy, aby nasze życie było dobre i spełnione. Psychoterapia egzystencjalna pomaga znaleźć drogę do życia z wewnętrzną zgodą – do bycia bardziej obecnym we własnym życiu i w dialogu ze światem. Jest wspólnym – pacjenta i terapeuty – szukaniem świadomego, pozbawionego nawyków i schematów, odpowiedzialnego sposobu przeżywania rzeczywistości. Jest wreszcie drogą do doświadczania własnego życia – zgodnego z naszymi wewnętrznymi wartościami.

Do kogo jest skierowana psychoterapia egzystencjalna?

Z psychoterapii egzystencjalnej może skorzystać każdy, kto potrzebuje zrozumienia w przeżywaniu cierpienia, boryka się z lękiem, głębokim smutkiem, samotnością, pustką lub nie radzi sobie z przeżywaniem złości i wściekłości. Każdy, kto źle myśli o sobie, obawia się bliskości, nie przeżywa satysfakcjonujących relacji z innymi i pragnie zmiany w swoich sposobach postępowania.

Słuchając opowieści przychodzących pacjentów chcę widzieć osobę i chcę być przy niej, a nie przy jej problemach. Przyjmuję drugą osobę w jej istocie - z tym, co w niej najpiękniejsze i z tym, co trudne. Jestem w autentycznej relacji opartej na szacunku i otwartości na odrębność i niepowtarzalność drugiej osoby.

Jak wygląda proces psychoterapeutyczny?

W podejściu egzystencjalnym proces terapeutyczny skupia się wokół czterech obszarów:

• Jestem tu — ale czy mogę (jako człowiek) tu być?

Aby być potrzebujemy doświadczać akceptacji za strony innych osób - ochrony i wsparcia w różnych sytuacjach. Otrzymane wsparcie prowadzi do wiary, która jest aktem odwagi, że mogę przekroczyć niepewność w trudnych momentach.

Do życia potrzebne jest jednak coś więcej - fundamentalne zaufanie, że ktoś nas podtrzymuje. Powierzamy się, ufając, że jesteśmy wrzuceni w rzeczywistość, a źródło życia pochodzi spoza nas…
Zatem na czym ostatecznie mogę się oprzeć?

• Żyję — ale czy ja lubię żyć? Czego potrzebuję? Czy życie mnie porusza i czy jest dla mnie wartością?

Kiedy w życiu doświadczamy relacji i bliskości, stajemy się otwarci i zdolni do wychodzenia ku innym oraz wspierania ich. Poczucie bliskości sprawia, że własne życie przeżywamy jako wartość. To z kolei prowadzi nas do radości, wdzięczności i doświadczenia, że dobrze jest żyć. Odkrywamy wartość życia samego w sobie.

• Jestem — ale czy wolno mi być takim, jakim jestem?

Poczucie własnej wartości w relacji do siebie i innych wiąże się z doświadczeniem tego, co moje własne oraz potrzebą i umiejętnością stawiania granic innym. Takie rozdzielenie sprawia, że można zobaczyć i uznać siebie oraz drugiego człowieka jako odrębne i niezależne istoty. Ten proces prowadzi do odnalezienia swojej fundamentalnej wartości własnej.

• Po co żyję? Dlaczego dobre jest to, że żyję? Co mogę światu dać?

Pytania o sens i owoce naszego życia są istotnym, ostatnim elementem terapii egzystencjalnej. Bez naszego dialogu ze światem i poszukiwania odpowiedzi na te fundamentalne pytania życie jest puste i jałowe…

Zapraszam do wspólnej drogi, aby odnaleźć pełne sensu, spełnione i dobre życie. Jest ono możliwe w każdej chwili i każdego dnia.

Agnieszka Kamińska

Czytelnia - zapraszam do przejrzenia literatury na temat terapii egzystencjalnej